Als docent in opleiding zag ik in Wesley als jong ventje van een jaar of 15 al snel dat hij het talent van lesgeven bezat. Ik zei hem dat als hij ooit voor zichzelf zou beginnen, ik dan met hem mee zou gaan. Ook van Conchita mocht ik als beginnende karateka heel veel waardevolle lessen leren waar ik tot op de dag van vandaag nog veel aan heb.

 

Onze vriendschap werd hechter door de jaren heen. Wat we ook meemaakten, waar we met karate ook naar toe gingen of welke streken we ook uitvraten, we waren er voor elkaar. We werden “familie”.

 

In december 2013 belde Wesley mij op dat hij zijn eigen dojo ging starten. Mijn besluit stond al jaren vast en ik ben meegegaan.

In januari 2014 volgde de eerste les van Dojo Hokori Meiyo, Eer en Trots, en trots waren we! Met geloof, doorzettingsvermogen, eerlijkheid, samenwerken konden we groeien met elkaar.

 

Zelf heb ik mijn Shodan en Nidan bij Dojo Hokori Meiyo mogen halen en ben daar super trots op. Het ging niet altijd gemakkelijk en de weg was niet altijd zonder tegenslagen. Door de eerlijkheid, het geloof, het vertrouwen heb ik deze weg mogen bewandelen en mag ik nu als Senpai in de dojo staan en wie weet wat er nog meer gaat komen.

 

Er zijn een aantal dingen die Kyokushin karate, maar vooral Dojo Hokori Meiyo, mij door de jaren heen geleerd hebben. Al zijn tijden nog zo moeilijk, al is de weg vol bulten en kuilen, al zie je even geen uitweg, blijf komen naar de mensen die in je geloven, die er voor je zijn en die onvoorwaardelijk achter je staan. De mensen die je steunen maar je ook durven te zeggen waar het op staat. Die eerlijk en trots op je zijn. Ze zijn er in goeie tijden maar ze zijn er ook in tijden dat je ze zoveel harder nodig hebt.

 

Osu Crystal