Hanshi Steve Arneil (29 augustus 1934 – 2 juli 2021) was een Zuid-Afrikaans-Britse meester van Kyokushin-karate. Hij leerde rechtstreeks van Masutatsu Oyama. Steve Arneil was een senior instructeur in Oyama’s International Karate Organization (IKO). Dit deed hij tot 1991, toen hij ontslag nam bij de IKO. Arneil was de oprichter en voorzitter van de Internationale Federatie van Karate (IFK). Arneil bekleedde de rang van 10e dan en droeg de titel Hanshi. Hij en zijn vrouw vestigden zich in 1965 in het Verenigd Koninkrijk.
Arneil reisde naar China, Zuid-Korea en Hong Kong voordat hij in Japan aankwam. Hij trainde in een paar karatestijlen, waaronder Shotokan, Wado-ryu en Goju-ryu (onder Gogen Yamaguchi). In de loop van deze studies werd de naam “Oyama” hem genoemd door verschillende mensen, waaronder Yamaguchi. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. In januari 1961 begon Arneil, via Donn Draeger, Kyokushin-karate te studeren onder Masutatsu Oyama.
Tsuyuko Arneil
Arneil werd gepromoveerd tot de rang van 1e dan in Kyokushin karate op 15 mei 1962 en bereikte de 2e dan op 16 april 1963. Hij werd later ‘geadopteerd’ door Oyama, zodat hij in 1964 met een Japanse vrouw kon trouwen. Over zijn vrouw, Tsuyuko Arneil, heeft hij gezegd: “Ze werkte bij een bank en ze ondersteunde ons allebei toen ik aan het trainen was. Ik had geen tijd om te werken.” Arneil schatte dat hij gemiddeld een opleiding van zes uur per dag tijdens zijn tijd in Japan, waarbij de training normaal gesproken begint om 10:00 uur en eindigt tussen 22:30 uur en 01:00 uur de volgende ochtend.
100 man kumite
Op 22 mei 1965 werd Arneil de eerste persoon die de 100-man kumite voltooide, na Oyama zelf. De 100-man kumite kostte hem ongeveer 2 uur en 45 minuten om te voltooien. Hier zou elke ronde 1 minuut en 30 seconden duren. Een ronde eindigde als hij erin slaagde zijn tegenstander neer te halen. In een interview in 2005 zei Arneil: “Ik hoefde niet iedereen te verslaan waar ik tegen vocht, dat zou belachelijk zijn geweest! Ik moest gewoon doorgaan, ik moest de geest hebben om niet op te geven, wat ze ook gooiden mij.” Op 10 juli 1965 werd Arneil gepromoveerd tot 3e dan.
Oorspronkelijk was Arneil van plan om terug te keren naar Zuid-Afrika, maar Oyama vroeg hem naar het Verenigd Koninkrijk te gaan om daar Kyokushin-karate te helpen vestigen. Daarom reisden hij en zijn vrouw in 1965 naar Londen. De verhuizing was niet gemakkelijk. Arneil herinnerde zich: “We werden begroet met blikken, dezelfde blikken die we in Japan hadden gezien. Echter deze keer waren ze gericht op mijn vrouw. De oorlog was nog steeds aan de gang, zie je, en de Japanners werden gezien als de vijand. We hadden gereisd halverwege de wereld en we hadden nog steeds hetzelfde vooroordeel dat we in Japan hadden. Dat was heel moeilijk voor ons allebei.” Het paar probeerde naar Australië te verhuizen, maar dit mislukte; Arneil zei dat “het puur toeval is dat we uiteindelijk in Engeland zijn gebleven.”
Britse organisatie Karate Kyokushinkai (BKK)
Eind 1965 richtten Arneil en Bob Boulton de Britse organisatie Karate Kyokushinkai (BKK) op. De eerste fulltime dojo van de BKK werd geopend in Stratford, Oost-Londen.In mei 1966 werd Arneil gepromoveerd tot de rang van 4e dan. Van 1968 tot 1976 was hij de teammanager en coach van het Engelse en Britse karateteam All Styles, dat in 1975/76 het eerste niet-Japanse team werd dat het wereldkampioenschap karate won. Arneil werd gepromoveerd tot 5e dan op 15 januari 1968 en tot 6e dan op 7 oktober 1974. In 1975 kende de Franse Karate Federatie hem de titel van “Beste Coach ter Wereld” toe. Op 6 augustus 1977 werd Arneil gepromoveerd tot de rang van 7e dan in Kyokushin karate.
