Kyokushin karate
Kyokushin karate of Kyokushinkai staat bekend als de hardste en vrijwel de enige officiële vorm van “fullcontact”-karate. Het is een volwaardige karatestijl waarin de karateonderdelen kihon, kumite, kata en tameshiwari (breektest) alle verplichte onderdelen bij examens zijn, hoewel tameshiwari lang niet in alle kyokushinkai-scholen wordt beoefend. Kyokushinkai kenmerkt zich door gedisciplineerde en geestdriftige beoefening. Traditioneel wordt de ‘Fighting Spirit’ (Kokoro), de Bushido (krijgerscode) en de dojo-kun (dojoregels) in elke authentieke dojo dan ook zeer hoog aangeschreven.[bron?] Het gevecht zelf vormt het zwaartepunt van deze karatestijl. Kyokushinkai staat ook wel bekend als de ‘world’s hardest karate’.
Kyokushinkai
In kyokushinkai houdt men rekening met het feit, dat in een realistisch gevecht het vrijwel onmogelijk is om niet geraakt te worden. Daarom besteedt men extra aandacht aan de conditionering van het lichaam om klappen te kunnen incasseren. Ook traint men geregeld op makiwara’s en bij gebrek daaraan op stootzakken, om zo voldoende slagkracht te ontwikkelen. In kyokushinkai is het niet ongebruikelijk om ook buitentrainingen te houden, vaak op blote voeten en gekleed in een karatepak. Favoriete trainingsplaatsen zijn in het bos of op het strand. In kyokushinkai gaat men uit de Japanse samoerai-stelregel “Ichi geki, hissatsu”, wat betekent “Eén slag meteen dood”. Een moderne interpretatie hiervan is: proberen met één slag een tegenstander uit te schakelen (dus niet te doden). Dit wordt als efficiënter beschouwd en is het middelpunt van de techniek in kyokushinkai-karate. Het buitensporige voetenwerk en de ingewikkelde technieken zijn secundair.
Wedstrijden
Voor senioren worden wedstrijden gehouden zonder beschermers en vol contact is toegestaan. Binnen een strak kader van regels, waarop vijf scheidsrechters per wedstrijd toezien, is het geoorloofd de tegenstander te slaan of te schoppen. Verboden technieken zijn echter schoppen naar het kruis en de gewrichten, en stoten naar hoofd, ruggengraat, kruis en hals. Schoppen naar het hoofd zijn echter wel toegestaan.
Kumite
Kyokushinkai kent een test genaamd de 100-man-kumite (Japans: hyakunin kumite), welke een extreme test is van het fysieke en mentale uithoudingsvermogen van de karatebeoefenaar. Hierbij houdt de karatebeoefenaar een gevecht van 100 ronden tegen verschillende tegenstanders van dezelfde of hogere rang, waarvan elke ronde anderhalf tot twee minuten duurt. Deze test is door Masutatsu Oyama zelf bedacht en hij was ook de eerste die de test succesvol voltooide.
Kata’s
In kyokushinkai worden kata’s beoefend. Dit zijn bijeengebundelde combinaties van technieken, die een gevecht tegen denkbeeldige tegenstanders uitbeelden. Veel van de kata’s van kyokushinkai zijn overgenomen vanuit het Shotokan karate en het Goju-ryu karate, waarbij Masutatsu Oyama sommige kata’s naar eigen inzicht wat aangepast heeft. Ademhalingsoefeningen zoals Ibuki en Nogare zijn ook onderdeel van kyokushinkai, met name bij sommige kata’s. Kyokushinkai heeft een basis (Kihon) van 6 kata’s. In deze kata’s zijn de basisbeginselen ondergebracht.
- drie Sukugi kata’s (gericht op balans en beentechnieken; niet alle organisaties hanteren deze)
- drie Taikyoku kata’s (gericht op balans en armtechnieken; overgenomen vanuit Shotokan)
- vijf Pinan kata’s (gebaseerd op de Heian kata’s vanuit Shotokan)
- Gekisai Dai (overgenomen vanuit Goju-ryu)
- Gekisai Sho (overgenomen vanuit Goju-ryu)
- Kanku (gebaseerd op Shotokan kata Kanku Dai)
- Sanchin (overgenomen vanuit Goju-ryu; in kyokushinkai beoefent men de oude versie van Kanryo Higaonna)
- Tensho (overgenomen vanuit Goju-ryu)
- Saiha (gebaseerd op Goju-ryu kata Saifa)
- Seienchin (overgenomen vanuit Goju-ryu)
- Seipai (overgenomen vanuit Goju-ryu)
- Sushiho (gebaseerd op Shotokan kata Gojushiho)
- Yantsu (overgenomen vanuit Motobu-ha Shito-ryu)
- Tsuki No Kata (overgenomen vanuit Seigokan Goju-ryu)
- Garyu (kata ontworpen door Masutatsu Oyama)
